إلی عبدالله بن العباس وكان ابن عباس يقول: ما انتفعت بكلام بعد كلام رسول الله كانتفاعي بهذا الكلام:
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يَسُرُّهُ دَرَكُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ وَيَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ فَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِكَ، وَلْيَكُنْ أسَفُكَ عَلَی مَا فَاتَكَ مِنْهَا، وَمَا نِلْتَ مِنْ دُنْيَاكَ فَلاَ تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً، وَمَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلاَ تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً، وَلْيَكُنْ هَمُّكَ فِيَما بَعْدَ الْمَوْتِ
ترجمه
از نامه های امام عليه السلام: به«عبد اله ابن عباس».
«عبد اله ابن عباس»همواره میگفت:«پس از سخنان پيامبر اسلام(ص)هيچ سخنی را به اندازه اين سخن سودمند نيافتم»! [1]
اما بعد!انسان گاهی مسرور میشود به خاطر رسيدن به چيزی كه هرگز از دستش نمیرفت. و گاهی ناراحت میشود، بخاطر از دست دادن چيزی كه هرگز به آن نمیرسيد! خوشحالی تو بايد از چيزی باشد كه درطريق آخرت نائل شده ای،و تاسف تو بايد از اموری باشد كه مربوط به آخرت استو از دست داده ای.به آنچه از دنيا میرسی آنقدر خوشحال مباش!و آنچهرا كه از دنيا از دست میدهی بر آن تاسف مخور و جزع مكن!همتت در آنباشد كه پس از مرگ به آن خواهی رسيد!
توضيحات
[1]اين نامه از امام(ع)بطور متواتر نقل شده كه ما اشاره بعدهای از نويسندگان آنكه پيش از مرحوم«رضی»میزيسته اند و آنرا نقل كرده اند مینمائيم:
«نصر ابن مزاحم»در كتاب«صفين»ص107،«و محمد ابن يعقوب كلينی»در كتاب روضه كافی ص 240،ابو علی قالی در كتاب«امالی»جلد 2صفحه96،«ابن واضح»در كتاب«التاريخ جلد 2 صفحه 148،«ابن عبدربه»در كتاب«عقد الفريد»جلد 2 ص 142،ابو طالب مكی در«كتاب قوت القلوب»جلد 1 ص 158.و بلاذری در«كتاب انساب الاشراف»ص117 چاپ اعلمی آنرا نقل كرده اند و عده زيادی هم بعد از مرحوم رضی آن را نقل كردهاند.
(مصادر نهج البلاغه جلد3 ص 245)
