دکتر منتظری مقدم برای تبیین آسیب تعارض میان فرم و محتوا، ابتدا به تعریفی از مفهوم عزاداری پرداختند که مراسمی است برای تسلا یا دلداری دادن افراد داغ‌دیده از حادثه جانگداز و مصیبت‌بار عاشورای محرم 61. بعد از آن به ویژگیهایی اشاره کردند که برگرفته از مختصات شخصیتی حضرت سید الشهدا(علیه السلام) است.
ویژگیهایی که باعث ماندگاری ایشان در تاریخ گردیده است. از منظر دکتر منتظری مقدم، این ویژگیها که در عزارداری به عنوان امتیازی بزرگ دانسته می شود آسیبهایی را نیز به همراه دارد. در واقع شخصیت ابی عبدالله(علیه السلام) با عواطف بسیاری از افراد از مذاهب و مسالک مختلف و نقاط گوناگون گره خورده است. لذا تجلی و نشان دادن این عشق و علاقه موجب تولید فرم های جدید در عزاداری می شود که اگر آن مدیریت نگردد مطمئناً آسیب خیز خواهد بود. بنابراین باید گفت عزاداری رفتاری است که در قالب یک ساختار و فرم تجلی می یابد لذا غلبه فرم بر محتوا مشکلی ایجاد نمی کند بلکه آسیب این مسئله ایجاد تعارض میان ساختار و محتوای عزاداری است که نیاز به مدیریت دقیق دارد.
جناب آقای دکتر منتظری مقدم در ادامه سخنانشان راهکارهایی برای حل آسیب تعارض میان فرم و محتوا بیان داشتند که اهم آن چنین است:
-روشنگری و ارتقای شناخت برای مداحان و سخنرانان و ... مد نظر قرار گیرد زیرا برخی از آنها مقدمات و ضروریات عزاداری را اشتباه متوجه شدند که نیاز به اصلاح دارد.
-نوع مناسب عرضه برای ارائه مطالب، شناسایی و استفاده شود.
- ابزارهای قانونی برای مقابله با برخی نبایدها همچون قمه زنی به کار گرفته شود.
- مدیریت فرهنگی کلان در عرصه های فرهنگی و اجتماعی برای شناسایی آسیبها شکل بگیرد.
- فرم های عزاداری رصد و دسته بندی شود و نقاط تعارض آن درمان گردد.
- فرم و محتوای جدید براساس تأمین نیازهای اجتماعی تولید شود تا تأثیرات آن بر جامعه استمرار یابد.
- یک نهاد مستقل از نخبگانی که با شرایط جامعه و آسیبهای آن آشنا هستند شکل بگیرد.
متن کامل این مصاحبه در پژوهشنامه افق مکث منتشر خواهد شد.
