أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالاً مِمَّنْ قِبَلَكَيَتَسَلَّلُونَإِلَی مُعَاوِيَةَ، فَلاَ تَأْسَفْ عَلَی مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ، وَيَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ، فَكَفی لَهُمْ غَيّاًقلا، وَلَكَ مِنْهُمْ شَافِياً، فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَی والْحَقِّ، وَإِيضَاعُهُمْ وَالْجَهْلِ، وَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا، وَمُهْطِعُونَإِلَيْهَا، قَدْ عَرَفُوا الْعَدْلَ وَرَأَوْهُ، وَسَمِعُوهُوَعَوْهُ، وَعَلِمُوا أَنَّ النَّاسَ عِنْدَنَا فِي الْحَقِّ أُسْوَةٌ، فَهَرَبُوا إِلَی الاََْثَرَةِ، فَبُعْداً لَهُمْ وَسُحْقاً! إِنَّهُمْ ـ وَاللهِ ـ لَمْ يَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ، وَلَمْ يَلْحَقُوا بِعَدْلٍ، وَإِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هذَا الاََْمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللهُ لَنَا صَعْبَهُ،يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللهُ، وَالسَّلاَمُ علَيْكَ
ترجمه
از نامه های امام عليه السلام به«سهل بن حنيف»فرماندار«مدينه»درباره گروهی كه به معاويه ملحق شده بودند [1]
اما بعد!به من خبر رسيده كه افرادی از قلمرو تو مخفيانه به«معاويه»پيوسته اند بر اين تعداد كه از دست داده ای و از كمك آنان بی بهره مانده ای افسوس مخوربرای آنها همين گمراهی بس كه از هدايت حق بسوی كوردلی و جهل شتافته اندو اين برای تو مايه آرامش خاطر است.
آنها دنياپرستانی هستند كه با سرعت به آن روی آورده اند در حاليكه عدالت رابخوبی شناخته و ديده و گزارش آنرا شنيده اند و بخاطر سپرده اند كه همه مردم در نزد ما و در آئين حكومت ما حقوق برابر دارند آنها از اين برابری بسوی خودخواهی و تبعيض و منفعت طلبی گريخته اند. دور باشند از رحمت خدا!
بخدا سوگند!آنها از ستم نگريخته اند و به عدل روی نياورده اند.و مااميدواريم كه در اين راه خداوند مشكلات را بر ما آسان سازد.و سختيها راهموار!انشاء الله.و السلام
توضيحات
[1]اين نامه را بلاذری در كتاب انساب الاشراف ص157 چاپ اعلمی در شرح حال علی(ع)و ابن واضح در تاريخ خود جلد 2 ص 192 آورده اند.
(مصادر نهج البلاغه ج3 ص469)
«سهل ابن حنيف»:
او برادر عثمان ابن حنيف است كنيه او ابو عمرو،يا ابو عبد الله ميباشد.او درتمام جنگهای اسلام حضور داشته،در جنك احد همراه پيامبر صلی الله عليه و آله و سلم بود ثابت قدم ايستاد و جز و فراريان نبود سهل در آن روز با نبی اكرم(ص)بيعت مرگ وشهادت بست او در روز احد به وسيله تير از پيامبر دفاع میكرد ابو امامه فرزندسهل از پدرش نقل میكند،در يكی از جنگها كه همراه پيامبر بوده به نهر آبی رسيده و در آن خود را شستشو داد،چون از نظر جسمی زيبا و سمين بود،هنگامیكه يكی از انصار از كنارش میگذشت از اين آفرينش به شگفت فرو رفت،وجمله ای كه حكايت از اين شگفتی مینمود به زبان آورد،طولی نكشيد سهلبيمار شد و تب او را فرا گرفت،وی را به خدمت پيامبر(ص)آوردند پيامبرجريان را پرسيد سپس فرمود:
چه میشود هنگامی كه در جسم برادر خود يا در مالش چيز جالبی يافتیبارك الله بگوئيد چرا كه چشم زخم حق است:
«ما يمنع احد كم اذار ای من اخيه ما يعجبه فی نفسه او فی ماله فليبرك عليهفان العين حق»او از ياران علی ابن ابيطالب(ع)نيز به شمار می آيد با او بيعت نمود وپس از آنكه امير مؤمنان از مدينه بسوی بصره حركت كرد وی را به جانشينی خود در مدينه گماشت.سهل در جنك صفين نيز شركت كرد.وی از ناحيه امام عليه السلام والی بلاد فارس نيز شد.او در سال 38 هجری در كوفه جهان را وداع گفت،علی(ع)بر او پنج بار نماز خوانده،بيست و پنج تكبير گفت و از مرك او سخت ناراحت وغمگين گرديد.(اسد الغابه جزء دوم ص 364 و سفينة البحار ج 1 ص676)
