نامه(50)
ومن كتاب له عليه السلام
إِلى أمرائه على الجيوش
مِنْ عَبْدِاللهِ عَلِيِّ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ حَقّاً عَلَى الْوَالِي أَلاَّ يُغَيِّرَهُ عَلَى رَعِيَّتِهِ فَضْلٌ نَالَهُ، وَلاَ طَوْلٌُ خُصَّ بِهِ، وَأَنْ يَزِيدَهُ مَا قَسَمَ اللهُ لَهُ مِنْ نِعَمِهِ دُنُوّاً عَلَى إِخْوَانِهِ.
أَلاَ وَإِنَّ لَكُمْ عِنْدِي أَلاَّ أَحْتَجِزَدُونَكُمْ سِرّاً إِلاَّ فِي حَرْبٍ، وَلاَ أَطْوِيَ دُونَكُمْ أَمْراً إِلاَّ فِي حُكْمٍ، وَلاَ أُؤَخِّرَ لَكُمْ حَقّاً عَنْ مَحَلِّهِ، وَلاَ أَقِفَ بِهِ دُونَ مَقْطَعِهِ ، وَأَنْ تُكُونُوا عِندِي فِي الْحَقِّ سَوَاءً، فَإِذَا فَ عَلَيْكُمُ النِّعْمَةُ، وَلِي عَلَيْكُمُ الطَّاعَةُ، وَأَلاَّ تَنْكُصُواعَنْ دَعْوَةٍ، وَلاَ تُفَرِّطُوا فِي صَلاَحٍ، وَأَنْ تَخُوضوا الْغَمَرَاتِإِلَى الْحَقِّ،
فَإِنْ أَنْتُمْ لَمْ تَسْتَقِيمُوا لِي عَلَى ذلِكَ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ أَهْوَنَ عَلَيَّ مِمَّنْ اعْوَجَّ مِنْكُمْ، ثُمَّ أُعْظِمُ لَهُ الْعُقُوبَةَ، وَلاَ يَجِدُ عِنْدِي فِيها رُخْصَةً، فَخُذُوا هذَا مِنْ أُمَرَائِكُمْ، وَأَعْطُوهُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ مَا يُصْلِحُ اللهُ بِهِ أَمْرَكُمْ
ترجمه
از نامه هاى امام عليه السلام به سران سپاهش [1]
از جانب بنده خدا«على بن ابيطالب»امير مؤمنان عليه السلام به نيروهاى مسلح و نگهدارنده مرزها!
اما بعد!حقى كه بر والى و زمامدار،انجام آن لازم است اين است:
فضل و برترى كه به او رسيده و مقام خاصى كه به او داده شده نبايد او را نسبت به رعيت دگرگون كند و اين نعمتى كه خداوند باو ارزانى داشته بايد هر چه بيشتر او را به بندگان خدا نزديك،و نسبت به برادرانش رئوف و مهربان سازد.
آگاه باشيد!حق شما بر من اين است كه جز اسرار جنگى،هيچ سرى را از شماپنهان نسازم و در امورى كه پيش مى آيد جز حكم الهى كارى بدون مشورت شما انجام ندهم.هيچ حقى را از شما به تاخير نيندازم،بلكه آنرا در وقت و سررسيدن آن پرداخت كنم.(و نيز حق شما بر من اين است كه)همه شما درپيشگاه من مساوى باشيد.
آنگاه كه اين وظائف را انجام دادم،و نعمت خداوند بر شما مسلم و حق اطاعت من بر شما لازم گرديد،موظفيد كه از فرمان من سرپيچى نكنيد!
در كارهائى كه انجام آنها به صلاح و مصلحت است،سستى و تفريط روا مداريد!
و در درياهاى شدائد به خاطر حق فرو رويد.
اگر اين وظائف را نسبت به من انجام ندهيد آن كس كه راه كج برود ازهمه نزد من خوارتر است. سپس او را به سختى كيفر مىكنم و هيچ راه فرارى نزد من نخواهد داشت. اين فرمان را از امراى خود بپذيريد و آمادگى خود رادر راه اصلاح امورتان در اختيارشان بگذاريد.و السلام
توضيحات
[1]اين نامه را نصر بن مزاحم در كتاب صفين ص107 با كمى تفاوت نقلكرده است.
