شماره سی چهارم : انسجام مذهبی در ایران و ارتباط آن با امنیت ملی
دین همواره به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های هویت‌یابی و هویت‌سازی موردتوجه نظام‌های سیاسی بوده است؛ خصوصاً کشورهایی که دارای تنوع قومی و نژادی و زبانی هستند بیشتر بر این مؤلفه تأکید دارند. جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست و با توجه به تنوع قومی و زبانی موجود در کشور، این مسئله نمود بیشتری یافته است. با توجه این‌که اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق مردم ایران مسلمان هستند، به نظر نباید در این زمینه مشکلی در کشور وجود داشته باشد اما بروز بحث شیعه و سنی در داخل کشور که بعد از انقلاب اسلامی پررنگ‌تر شده، سبب شده تا نه‌تنها این عامل وحدت مورد خدشه واقع شود و کارایی لازم برای ایجاد اتحاد و انسجام را نداشته باشد بلکه تبدیل به یک تهدید امنیتی نیز بشود. اهمیت این موضوع تا بدان جا است که رهبر معظم انقلاب سال 1386 را با عنوان اتحاد ملی و انسجام مذهبی نام نهادند و بر اهمیت این موضوع صحه گذاشتند.
بروز اختلافات سیاسی و مذهبی و شکل‌گیری جریانات افراطی تکفیری در عراق و سوریه که قلم از تصویر کردن جنایات آنها قاصر است نشان داد که پروژه‌‌های خاصی توسط کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکا برای جهان اسلام تدارک دیده شده است که هدف نهایی آنها ضربه زدن به کشورهای اسلامی و تضعیف آنها است. این پروژه‌ها که حاصل مطالعات و نشست‌های متعدد مؤسسات پژوهشی آمریکایی، ازجمله آمریکن‌اینترپرایز، شورای روابط خارجی، کارنگی، هرتینیج و چند دانشگاه دیگر آمریکایی است، بیشترین تمرکز را بر ایران دارند. در این پروژه، ایران هدفی سخت تلقی شده که حمله نظامی به آن و اشغال این کشور با هدف تغییر رژیم، امری ناممکن است، ازاین‌رو ایالات‌متحده برای مهار و تغییر رفتار جمهوری اسلامی ایران چاره‌ا‌ی ندارد جز روی آوردن به سیاست‌های مهار با جنگ سرد، جنگ روانی و تضعیف موقعیت و امکانات استراتژیک تا اثربخشی و کارایی داخلی و خارجی نظام جمهوری اسلامی را کاهش داده و زمینه فروپاشی از درون را مهیا کند. سوءاستفاده از احساسات مذهبی و برجسته کردن اختلافات مذهبی در کشور بخشی از راهبرد تضعیف نظام است؛ بنابراین پرداختن به موضوع انسجام مذهبی امری استراتژیک برای جمهوری اسلامی است که می‌تواند مقدمه همبستگی ملّی و منطقه‌ای است.
هرچند علما و بزرگان جهان اسلامی، اعم از شیعه و سنی، همواره کوشیده‌اند اختلافات خود را که جنبه اعتقادی دارد، با بحث و گفت‌و‌گوی علمی مورد مداقه و کنکاش قرار دهند و به‌شدت از تفرقه و دودستگی اجتناب کنند، اما با گذشت زمان، توطئه‌ها و تفرقه‌افکنی‌ها علیه دنیای اسلام بیشتر و موذیانه‌تر شده است. تشدید فرقه‌گرایی، بزرگ کردن اختلافاتِ نحله‌های مختلف اسلامی و وارد نمودن تهمت‌های نادرست به فرق مختلف ازجمله این تلاش‌‌هاست.
شماره جدید افق مکث با طرح این سؤال که «چگونه می‌توان انسجام مذهبی که یکی از ارکان امنیت ملی است را تقویت نمود و مسئولان چه نقشی در این امر دارند؟» به بررسی انسجام مذهبی و مؤلفه‌های مختلف آن و ارتباط آن با امنیت پرداخته است و درنهایت بازنگری در نظام مدیریتی کشور و غنی‌سازی امور دینی در کنار آگاه‌سازی جامعه را به‌عنوان راهبردهای تقویت انسجام مذهبی معرفی کرده است.
