شماره بیست و ششم : افراط گرایی شیعی

ادیان و مذاهب توحیدی و غیرتوحیدی موجود در جهان از بدو حضور خود شاهد افراط و تفریط برخی پیروانشان در اندیشه و تفکرات دینی خود بوده و هستند و جالب آن است که افراط‌گرایان با عنوان «تفریط در دین»، دیگران را محکوم به عدم همراهی با اندیشه‌های خود خوانده و با آنان سر ستیز دارند. در واقع امکان تفسیر افراط و تفریط در آموزه‌های هر دین و مذهبی وجود دارد و این ویژگی در مورد آموزه‌های تشیع نیز صادق است که عالمان آگاه و روشن‌فکر با مراجعه به منابع اصیل دینی باید به تبیین مرزها و حدود آنها بپردازند. به دیگر سخن در طول تاریخ تشیع، همواره افراد گوناگونی در بعضی از اندیشه‌های مذهبی دچار افراط شده‌اند، امّا هیچ‌گاه این افراط‌گرایی در خدمت جریانی خاص نبوده و با هدف تبلیغ و ترویج جریان‌ها و گروه‌ها استفاده نشده است، اما در جهان معاصر و به‌ویژه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، جریان‌های افراطیِ سازمان‌یافته چون جریان ولایتی‌ها، انجمن حجتیه و شیرازی‌ها ایجاد شد که اندیشه‌های افراطی در میان شیعیان را گسترش داد.