دور شدن هیئتها از محتوای اصیل قیام حسینی (ع) و پیامهای آن، میتواند زنگهای خطر را به صدا درآورد، اگر تاکنون به صدا درنیاورده باشد. زندگی عاشورایی که شیعیان با آن و در آن زیسته اند، حاصل روضه ها و منابری است که به نام امام حسین (ع) برپاشده است. در اینگونه زندگی که با عاشورا و پیامهای معرفتی آن شکل گرفته است، اعتلای جامعه و غلبه ی فرهنگ اسلامی، ایثار و تلاش برای همنوعان و رضایت خالق، روش و هدف زندگی است. ساکنان جامعه ی شیعی، از قرنها پیش هویت شیعی و اجتماعی خود را از واعظان مساجد و عالمان دین فرامیگرفته اند که با تشکل معرفتی «هیأت » پیوند خورده بود. بنابراین آسیبهای این تشکل میتواند جامعه ی شیعی را دچار چالش هویت و معرفت کند.
در بعضی از هیئات جدید، فرمهای عزاداری بر محتوای آن غلبه کرده است و مداحان برای جذب مخاطب، از سبکها و فرمهایی استفاده میکنند که در برخی موارد ممکن است با شئون هیئت و امر عزاداری متجانس نباشد. و این تغییر سبک و فرم، گاه به جایی می رسد که از بلندگوهای هیئات، آهنگهایی به گوش میرسد که فضایی متناسب با مجالس لهو و لعب را به ذهن مستمع متبادر میکند.
رفتارهای موهن، بالا و پایین پریدنها و لباس دریدنهای نمایشی، در برخی هیئتهای جوانان بیش از گذشته دیده میشود. و این امور نمایشی جایگزین پیامهای پرشور و معرفت و سازنده عاشورا میگردد. حرکت به این سمت وسوی، مجالس پربار عزاداری را که از ارکان انقلاب اسلامی بوده اند، به خطر انداخته و دغدغه مندان را با چالشی جدی مواجه خواهد ساخت.
حرکت هیئتها به سمت مداح محوری و غلبه ی مادحان بر واعظان در هیأتها، مستمعان مجالس حسینی را نیز از بهره مندی معرفتی محروم خواهد ساخت ومعرفت زایی که کارکرد اساسی هیأتها در قر نهای گذشته بوده، جای خود را به احساس معنوی کاذب خواهد سپرد.
از همین رو به این مساله مهم پرداخته ایم. و طی بخش ها و فصولی مساله شناسی نموده و راهکارهایی ارائه نموده ایم.
قبل از هر چیز مساله را از منظر رهبر معظم انقلاب واکاوی نموده و دیدگاههای ایشان در این مساله را 6 بخش (فلسفه عزاداری، اهمیت و جایگاه عزاداری، الگوی مطلوب عزاداری، ثمرات و برکات مجالس ذکر و عزا، تکالیف عمومی عزاداری و انحرافات و آفات عزاداری) به طور مختصر بیان نموده ایم.
پس از آن بخش اول به فرا تحلیل اختصاص دارد که بعد از دسته بندی هیئت ها بر اساس ملاکهای مختلف، با استفاده از منابع موجود (اعم از کتاب، مقاله، پایان نامه و مصاحبه ها)، آسیب ها، عوامل و راهکارهای مرتبط با مساله، در نمودارهایی به صورت مختصر ارائه شده است.
بخش دوم که پیشینه شناسی موضوع است، به بیان مقررات موثر در هیئات، آمارهای میدانی به دست آمده در این موضوع، گونه شناسی عزاداری ایرانی و معرفی نهادها و سازمانهای موثر و دخیل در مساله عزاداری و اقدامات آنان می پردازد.
در بخش سوم با توجه به مباحث مطرح شده در بخشهای پیشین، یکی از عوامل اصلی مساله دار شدن هیئات را، غلبه فرم عزاداری بر محتوای آن تشخیص داده و با بهره گیری از اساتید فن در صدد یافتن راه حل های خروج از مساله بوده است. اساتید محترم در این شماره حجج اسلام وافی، هادی پور، منتظری مقدم و آقایان دکتر دشتی، رحمانی می باشند.
جهت تهیه نشریه می توانید با دفتر نشریه به شماره 32910663-025 تماس حاصل فرمایید.
