فَاتَّقِ اللهَ فِيَما لَدَيْكَ، وَانْظُرْ في حَقِّهِ عَلَيْكَ، وَارْجِعْ إِلَی مَعْرِفَةِ مَا لاَ تُعْذَرُ بَجَهَالَتِهِ، فَإِنَّ لِلطَّاعَةِ أَعْلاَماً وَاضِحَةً، وَسُبُلاً نَيِّرَةً، وَمَحَجَّةً نَهْجَةً،وَغَايَةً مُطَّلَبَةً يَرِدُهَا الاََْكْيَاسُ وَيُخَالِفُهَا الاََْنْكَاسُ مَنْ نَكَبَغصعَنْهَا جَارَعَنِ الْحَقِّ، وَخَبَطَفِي التِّيهِ وَغَيَّرَ اللهُ نِعْمَتَهُ، وَأحَلَّ بِهِ نِقْمَتَهُ. فَنَفْسَكَ نَفْسَكَ! فَقَدْ بَيَّنَ اللهُ لَكَ سَبِيلَكَ، وَحَيْثُ تَنَاهَتْ بِكَ أُمُورُكَ، فَقَدْ أَجْرَيْتَ إِلَی غَايَةِ خُسْرٍ وَمَحَلَّةِ كُفْرٍ، وَإِنَّ نَفْسَكَ قَدْ أَوْحَلَتْكَ شَرّاً، وَأَقْحَمَتْكَغَيّاً وَأَوْرَدَتْكَ الْمَهَالِكَ، وَأَوْعَرَتْعَلَيْكَ الْمَسَالِكَ

ترجمه

از نامه‏ های امام عليه السلام به معاويه [1]

از خداوند در مورد آنچه در اختيار داری بترس!،و درحقوق خداوند بر خود نظر كن،از معرفت و شناسائی چيزی كه در ندانستن‏ آن معذور نيستی خود داری مكن،اطاعت نشانه‏ های واضح، راههائی‏ نورانی،طرق واسع و آشكار،و سرانجام خواستنی دارد.
هوشمندان در اين راه گام می‏نهند و فرومايگان و نابخردان،خويش رااز آن منحرف می‏سازند. كسی كه از آن روی برتابد از حق رو برتافته و دربيابان حيرت و سرگردانی افتاده است.خدا نعمتش را از او می‏گيرد و بلايش ‏را بر او می‏فرستد.
زنهار!زنهار!خويشتن را نگاهدار كه خداوند راهی را كه بايد بروی‏ برايت روشن ساخته،از اين بترس كه زندگيت پايان گيرد در حاليكه بسوی‏ عاقبت تلخ و زيانبار و منزلگاه كفر می‏روی، خواسته‏ های دلت تو را در درون‏شر داخل ساخته،و در پرتگاه ضلالت و گمراهی انداخته‏ اند،در مهلكه‏ ها ترا وارد نموده،و راهها را بر تو سخت فرو بسته‏ اند!

توضيحات

[1]مفصل اين نامه را ابن ابی الحديد و ابن ميثم نقل كرده ‏اند و اين خود گواه آن است كه در مدركی غير از نهج البلاغه يافته‏ اند.