إلی عبدالله بن العباس وكان ابن عباس يقول: ما انتفعت بكلام بعد كلام رسول الله كانتفاعي بهذا الكلام:

أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يَسُرُّهُ دَرَكُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ وَيَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ فَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِكَ، وَلْيَكُنْ أسَفُكَ عَلَی مَا فَاتَكَ مِنْهَا، وَمَا نِلْتَ مِنْ دُنْيَاكَ فَلاَ تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً، وَمَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلاَ تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً، وَلْيَكُنْ هَمُّكَ فِيَما بَعْدَ الْمَوْتِ

ترجمه

از نامه‏ های امام عليه السلام: به‏«عبد اله ابن عباس‏».

«عبد اله ابن عباس‏»همواره می‏گفت:«پس از سخنان پيامبر اسلام(ص)هيچ سخنی را به اندازه اين سخن سودمند نيافتم‏»! [1]
اما بعد!انسان گاهی مسرور می‏شود به خاطر رسيدن به چيزی كه ‏هرگز از دستش نمی‏رفت. و گاهی ناراحت می‏شود، بخاطر از دست دادن‏ چيزی كه هرگز به آن نمی‏رسيد! خوشحالی تو بايد از چيزی باشد كه درطريق آخرت نائل شده‏ ای،و تاسف تو بايد از اموری باشد كه مربوط به آخرت است‏و از دست داده ‏ای.به آنچه از دنيا می‏رسی آنقدر خوشحال مباش!و آنچه‏را كه از دنيا از دست می‏دهی بر آن تاسف مخور و جزع مكن!همتت در آن‏باشد كه پس از مرگ به آن خواهی رسيد!

توضيحات

[1]اين نامه از امام(ع)بطور متواتر نقل شده كه ما اشاره بعده‏ای از نويسندگان آن‏كه پيش از مرحوم‏«رضی‏»می‏زيسته ‏اند و آنرا نقل كرده ‏اند می‏نمائيم:
«نصر ابن مزاحم‏»در كتاب‏«صفين‏»ص‏107،«و محمد ابن يعقوب كلينی‏»در كتاب روضه كافی ص 240،ابو علی قالی در كتاب‏«امالی‏»جلد 2صفحه‏96،«ابن واضح‏»در كتاب‏«التاريخ جلد 2 صفحه 148،«ابن عبدربه‏»در كتاب‏«عقد الفريد»جلد 2 ص 142،ابو طالب مكی در«كتاب قوت القلوب‏»جلد 1 ص 158.و بلاذری در«كتاب انساب الاشراف‏»ص‏117 چاپ اعلمی‏ آنرا نقل كرده ‏اند و عده زيادی هم بعد از مرحوم رضی آن را نقل كرده‏اند.
(مصادر نهج البلاغه جلد3 ص 245)