إلی جرير بن عبدالله البجلي لما أرسله إلی معاوية

أَمَّا بَعْدُ، فَإِذَا أَتَاكَ كِتَابِي فَاحْمِلْ مُعَاوِيَةَ عَلَی الْفَصْلِ وَخُذْهُ بَالاََْمْرِ الْجَزْمِ، ثُمَّ خَيِّرْهُ بَيْنَ حَرْبٍ مُجْلِيَةٍ أَوْ سِلْمٍ مُخْزِيَةٍ فَإِنِ اخْتَارَ الْحَرْبَ فَانْبِذْ إِلَيْهِ وَإِنِ اخْتَارَ السِّلْمَ فَخُذْ بَيْعَتَهُ، وَالسَّلاَمُ

ترجمه

از نامه‏ های امام عليه السلام ‏به‏«جرير ابن عبد الله بجلی‏»هنگاميكه او را بسوی معاويه فرستاد. [1]

اما بعد!هنگاميكه نامه من بدستت رسيد«معاويه‏»را بحكم قطعی واداركن!و به او بگو!برای يكطرفی شدن،عزمش را جزم كند.سپس او را بين‏ جنگ بيرون كننده و يا تسليم دال بر عجز و رسواگر مخير ساز اگر جنگ را اختياركرد به او اعلام جنگ كن!و اگر تسليم شد از او بيعت‏ بگير!و السلام.

توضيحات

[1]اين نامه را«نصر بن مزاحم‏»در كتاب‏«صفين‏»صفحه 55 و«ابن عبد ربه‏»در كتاب‏«عقد الفريد»جلد 2 صفحه 232 طبع الازهر آورده‏اند.

(مصادر نهج البلاغه و اسانيده جلد3 صفحه 214)

درباره‏«جرير»كه او كيست و رسالت او چه بوده است؟بجلد اول ذيل شماره‏136 مراجعه فرمائيد.