نامه(1)

نامه (1)

من كتاب له عليه السلام

 

إلی أهل الكوفة، عند مسيره من المدينة إلی البصرة

مِنْ عَبْدِ اللهِ عَلِيٍّ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ إلَی أَهْلِ الْكُوفَةِ، جَبْهَةِالاََْنْصَارِ وَسَنَامِك الْعَرَبِ.
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنِّي أُخْبِرُكُمْ عَنْ أَمْرِ عُثْمانَ حَتَّی يَكُونَ سَمْعُهُ كَعِيَانِهِ إِنَّ النَّاسَ طَعَنُوا عَلَيْهِ، فَكُنْتُ رَجُلاً مِنَ الْمُهَاجِرِينَ أُكْثِرُ اسْتِعْتَابَه وَأُقِلُّ عِتَابَهُ، وَكَانَ طَلْحَةُ وَالزُّبَيْرُ أَهْوَنُ سَيْرِهِمَا فِيهِ الْوَجيِفُ وَأَرْفَقُ حِدَائِهِمَاگ الْعَنِيفُ، وَكَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِيهِ فَلْتَةُ غَضَبٍ، فَأُتِيحَ لَهُ قَوْمٌ فَقَتَلُوهُ، وَبَايَعَنِي النَّاسُ غَيْرَ مُسْتَكْرَهِينَ وَلاَ مُجْبَرِينَ، بَلْ طَائِعِينَ مُخَيَّرِينَ.
وَاعْلَمُوا أَنَّ دَارَ الْهِجْرَةِقَدْ قَلَعَتْ بِأَهْلِهَا وَقَلَعُوا بِهَا وَجَاشَتْ جَيْشَ الْمِرْجَلِك، وَقَامَتِ الْفِتْنَةُ عَلَی الْقُطْبِ، فَأَسْرِعُوا إِلَی أَمِيرِ عَدُوِّكُمْ، إِنْ شَاءَ اللهُ

ترجمه

از نامه‏ های امام عليه السلام‏ به اهل كوفه هنگام حركت از مدينه به سوی بصره

از بنده خدا امير مؤمنان علي عليه السلام به اهل كوفه،گروه ياران شرافتمند،و بلند پايگان عرب! 
اما بعد:من از جريان‏«عثمان‏»آنچنان شما را آگاهی دهم كه شنيدن‏ آن همچون ديدن باشد. مردم به او عيب گرفتند و طعنه زدند،و من يكی ازمهاجران بودم كه بيشتر برای رضايتش(در راه خدا)می‏كوشيدم و كمترسرزنشش می‏نمودم،ولی‏«طلحه‏»و«زبير»آسانترين فشاری كه بر او وارد می‏كردند همانند تند راندن شتر بود و خواندنهای ناراحت كننده،(كه هرچه زودتر خسته شود)و ازناحيه‏ «عايشه‏» نيز (عثمان) ناگهانی مورد غضب‏ قرار گرفت.

 توضیحات

[1]«محمد بن اسحاق‏»-متوفای سال 151 از عمويش‏«عبد الرحمن‏بن يسار»نقل ميكند: هنگاميكه علی عليه السلام بسوی‏«بصره‏»برای نبرد با«طلحه‏»و«زبير»حركت كرد،از«ربذه‏»اين نامه را وسيله‏«محمد بن جعفر بن ابيطالب‏و«محمد بن ابی بكر»برای اهل كوفه فرستاد.

«ابن قتيبه‏»در كتاب‏«الامامة و السياسة‏»جلد 1 صفحه‏67 با كمی اختلاف‏و شيخ‏«مفيد»در كتاب‏«الجمل‏»صفحه 131 و شيخ‏«طوسی‏»در كتاب‏«امالی‏»جلد 2 صفحه‏359 و«زمخشری‏»قسمتی از آنرا در جزء چهارم‏«ربيع الابرار»«باب العداوة و البغضاء»نقل كرده‏اند.
بايد توجه داشت‏«شيخ مفيد»معتقد است،اين نامه وسيله‏«امام حسن‏»و«عمار ياسر»برای اهل كوفه فرستاده شده است.(مصادر نهج البلاغه جلد 2 ص 194)
[2]طبق آنچه‏«محمد بن اسحاق‏»نقل كرده هنگاميكه‏«محمد بن‏جعفر»و«محمد بن ابو بكر»وارد كوفه شدند مردم را برای كمك به امام علی عليه السلام‏آماده ساختند.عده‏ای از مردم نزد«ابو موسی‏»كه فرماندار«كوفه‏»بود و پس‏از قتل‏«عثمان‏»امام عليه السلام او را ابقاء نموده بود،رفتند و نظر او را برای‏رفتن بياری امام عليه السلام جويا شدند«ابو موسی‏»گفت: اگر راه آخرت رامی‏پوئيد در خانه بنشينيد،و اگر طالب دنيا هستيد با اين دو نفر حركت كنيد.
لذا مردم از همراهی با فرستادگان امام(ع)خود داری كردند.
فرستادگان امام عليه السلام نزد«ابو موسی‏»رفته بوی اعتراض كردند ولی‏«ابو موسی‏»به آنها پاسخ داد،«بيعت عثمان‏»هنوز بگردن علی عليه السلام و من و شما باقی است.اگر قرار باشد مبارزه كنيم‏بايد از كشندگان عثمان شروع نمائيم.فرستادگان امام به نزدش باز گشتند وجريان را گزارش كردند.
ولی طبق نقل‏«ابو مخنف‏»كه امام عليه السلام‏«هاشم ابن عتبه‏»را از«ربذه‏»حامل پيام خود به‏«ابو موسی‏»قرار داده بود،آمده كه‏«هاشم بن عتبه‏»نامه را به‏«ابو موسی‏»تسليم كرد.«ابو موسی‏»با«سائب ابن مالك اشعری‏»مشورت كرد«سائب‏»بلزوم پيروی از نامه امام عليه السلام نظر داد.اما«ابو موسی‏»نپذيرفت.نامه‏را نگهداشت و«هاشم‏»را تهديد به حبس و قتل نمود«سائب‏»می‏گويد:جريان رابه‏«هاشم‏»گفتم او نامه‏ای به امام عليه السلام نوشت و همراه شخصی بنام‏«محل‏ابن خليفه‏»فرستاد و در آن از كينه و دشمنی‏«ابو موسی‏»و تهديد بزندان و كشتن،امام را آگاه ساخت و نظر آنحضرت را خواست.
امام عليه السلام پس از مطالعه نامه و پرسشهائی كه از فرستاده‏«هاشم‏»نمودنامه تهديد آميزی به ابو موسی نوشت و همراه‏«عبد الله بن عباس‏»و«محمد بن‏ابی بكر»برايش فرستاد در آن نامه آمده:«از هم اكنون از مقام خود بر كنارهستی،من بفرستادگان خود دستور دادم در صورت سرپيچی از اين فرمان،تراقطعه قطعه كند»!!پس از آن از«ربذه‏»بسوی‏«ذی قار»حركت فرمود و چون ازوضع‏«ابن عباس‏»و فرزند«ابو بكر»خبری نداشت‏«امام حسن‏»،«عمار ياسر،«زيد بن صوحان‏»و«قيس ابن سعد ابن عباده‏»را بسوی‏«كوفه‏»روانه ساخت،و نامه‏ ای همراه آنها برای مردم كوفه نوشت،تا هم آنها را آگاه سازند.و هم‏به ياری دعوت كنند.
و در نامه چنين آمده است:
«اما بعد،فانی خرجت مخرجی هذا،اما ظالما،و اما مظلوما،و اماباغيا،و اما مبيغا علی فانشد الله رجلا بلغ كتابی هذا الانفرالی،فان كنت مظلوما اعاننی و ان كنت ظالما استعتبنی:.
«من به آن سو حركت كردم،يا ظالم هستم و يا مظلوم!يا متجاوزم يا به‏حقوقم تجاوز شده!هر كس اين نامه‏ام باو رسد او را سوگند می‏دهم كه بسويم‏حركت كند،اگر مرا مظلوم يافت كمكم كند و اگر مرا ظالم ديد با اقامه دليل‏ارشاد نمايد اين همان نامه‏57 نهج البلاغه ميباشد.
از تاريخ مربوط باين قسمت‏بر می‏آيد،پس از آنكه امام حسن عليه السلام‏و«عمار»بكوفه رسيدند،نامه امام عليه السلام را بر مردم خواندند و طی‏ سخن‏رانی‏ هائی مردم را آگاه نمودند، «ابو موسی‏»مخالفت نمود و با ايجاداختلاف مردم را از رفتن به كمك امام(ع)باز داشت، فرستادگان اين مطالب را به‏امام گزارش نمودند.امام عليه السلام‏«مالك اشتر»را برای خاتمه دادن به كارها و بسيج‏ مردم برای جهاد به كوفه فرستاد:
«اشتر»وارد كوفه شد،در مسجد اعظم كوفه قرار گرفت،و از آنجا مردم رادعوت كرد تا با او به‏«قصر دار الامارة‏»بروند وی هنگامی به دار الاماره رسيد كه‏ ابو موسی و امام حسن(ع)و عمار مشغول منازعه بودند«اشتر»بر سر ابو موسی‏فرياد كشيد كه:
«اخرج من قصر نا لا ام لك اخرج الله نفسك فو الله انك لمن المنافقين قديما»:
از قصر ما خارج شو ای ناپاك خداوند روحت را از بدنت‏خارج سازد به خدا سوگندتو از پيش از منافقان بودی!
«ابو موسی‏»يك شب مهلت‏خواست اشتر به وی مهلت داد به شرط اينكه دردار الاماره نماند. مردم ريختند كه اموال‏«ابو موسی‏»را غارت كنند ولی اشتر ازآنها جلو گيری كرد:آنها سخن اشتر را قبول كردند پس از اين جريان بيش‏از 12 هزار نفر از كوفه برای ياری امام به سوی‏«بصره‏»حركت كردند.
(اقتباس از شرح ابن ابی الحديد جلد 14 صفحه 8-21)
عده ‏ای به تنگ آمدند و او را كشتند،و مردم بدون اكراه و اجبار بلكه بااختيار و با رغبت،با من بيعت نمودند.
آگاه باشيد!سرای هجرت(مدينه)،اهل خويش را بيرون رانده و آنهاهم از آن فاصله گرفته‏ اند، مدينه همچون ديگی در حال غليان است،و فتنه‏ به پا خاسته.
بسوی اميرو فرمانده خود بشتابيد و به جهاد دشمنان خويش مبادرت‏ ورزيد، بخواست‏ خداوند بزرگ.

این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
محتوای بیشتر در این بخش: نامه(2) »

پیام هفته

مصرف کردن بدون تولید
آیه شریفه : وَ لَنُذيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى‏ دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ ... (سوره مبارکه سجده ، آیه 21)ترجمه : و ما به جز عذاب بزرگتر (در قیامت) از عذاب این دنیا نیز به آنان می چشانیم ...روایت : قال أبي جعفر ( ع ): ... و لله عز و جل عباد ملاعين مناكير ، لا يعيشون و لا يعيش الناس في أكنافهم و هم في عباده بمنزله الجراد لا يقعون على شيء إلا أتوا عليه .  (اصول کافی ، ج 8 ، ص 248 )ترجمه : امام باقر(ع) مي‌فرمايد: ... و خداوند بدگانی نفرین شده و ناهنجار دارد که مردم از تلاش آنان بهره مند نمی شوند و ایشان در میان مردم مانند ملخ هستند که به هر جیز برسند آن را می خورند و نابود می کنند.

ادامه مطلب

موسسه صراط مبین

نشانی : ایران - قم
صندوق پستی: 1516-37195
تلفن: 5-32906404 25 98+
پست الکترونیکی: این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید