موسسه صراط مبین

اسلام کسانی را که برای رفع مشکلات دیگران تلاش می‌کنند ستوده است. احمد بن محمد بن ‌ابی‌عمیر از پارسایان روزگار و از شاگردان برجسته امام کاظم (ع) بود. روزی به یکی از برادران مؤمن خویش ده هزار درهم قرض داد، ولی آن مؤمن رفته‌رفته فقیر و ورشکسته شد. شخص فقیر که هنگام پس دادن قرضش به محمد فرارسید، خانه خود را فروخت و ده هزار درهم تهیه کرد و آن را به خانه محمد برد. ابن ابی‌عمیر از او پرسید: این سکه‌ها را از کجا آورده‌ای؟ آیا ارثی به تو رسیده است؟ پاسخ داد: خیر! گفت: آیا کسی آن را به تو بخشیده است؟ پاسخ داد: نه! بلکه خانه‌ام را فروخته‌ام تا قرض خویش را ادا کنم. محمد گفت: از مولای خویش موسی بن جعفر (ع) شنیده‌ام که بر فرد لازم نیست که به خاطر بدهکاری خانه‌اش را بفروشد. این پول را بگیر که من نیازی به آن ندارم. به خدا سوگند اگرچه اکنون نیازمند یک درهم هستم، ولی این پول را از تو هرگز نمی‌گیرم.
با عنایت به این به این داستان، پرواضح است که شیعه بودن زمانی تحقق می‌یابد که انسان بتواند امام و پیشوای خویش را در همه امور پیروی کرده و گام در طریق و راه ایشان گذارد؛ بنابراین، کسی که در فلسفه و سبک زندگی خود از رهبر و پیشوای خویش پیروی نمی‌کند و او را سرمشق فکری و رفتاری خویش قرار نمی‌دهد، چگونه می‌تواند ادعای شیعه بودن داشته باشد. ابن ابی‌عمیر با تأسی به فرمایشی که از امام زمان خود فراگرفته بود، هنگامی‌که از وضعیت مالی برادر مؤمن خود آگاه شد، خودش را ملزم به پیروی از دستور امام (ع) در خصوص کمک و رعایت حال مؤمن نمود و حاضر نشد به خاطر طلبش فردی را بی‌خانمان کند و موجبات آزردگی او و خانواده‌اش را فراهم آورد.
آنچه بناست به‌عنوان نتیجه آموخت رعایت حال یکدیگر در روزگار حاضر است. در این ایام که فشار استکبار جهانی از یکسو و ویروس کرونا از سوی دیگر ضربات بی‌امانی را به مردم مظلوم و مقاوم ایران تحمیل نموده شایسته است همه باهم تلاش کنیم با تأسی از سیره امام کاظم (ع) رعایت حال هم‌وطنان خود را نماییم و در این کارزار فشار اقتصادی، سبب آزرده شدن خاطر یکدیگر نشویم. در پایان، این یادداشت را با این فرمایش امام کاظم (ع) به پایان می‌برم که خود گویای همه‌چیز است.
عَوْنُكَ لِلضَّعیفِ مِنْ أَفْضَلِ الصَّدَقَةِ؛  كمك كردنت به ناتوان، بهترین صدقه است.

نویسنده:دکتر محمدباقر صدقی پژوهشگر مرکز پژوهشی مبنا