موسسه صراط مبین

"برنامه اقتصادی اسلامی فراهم کردن زمینه مناسب برای بروز خلاقیت‌هایِ متفاوت انسانی است و بدین جهت تأمین امکانات مساوی و متناسب و ایجاد کار برای همه افراد و رفع نیازهای ضروری جهت استمرار حرکت تکاملی او بر عهده حکومت اسلامی است".

این قسمتی از مقدمه قانون اساسی است ."استمرار حرکتِ تکاملی"هدفی بزرگ بود که در اذهانِ نویسندگان قانون اساسی پیش بینی شده بود و به "کار" از این زاویه می نگریستند ؛هدفی عالی که مستلزم فراهم اوردن مقدماتِ مهمی بود که قرار بود در قوای سه گانه نسبت به آن ها برنامه ریزی گردد.

چهل سال از تصویب قانون اساسی و نگاشتن این مقدمه گذشته است و اکنون ما هستیم و این هدفِ برجا مانده یِ مغفولِ متروک؛هدفی که در درون هیاهوهایِ بازی هایِ سیاسیِ بازیگرانِ عرصه یِ آلوده یِ سیاست  گم شده است.

"کارگران" ارزشمندترین و فایده مند ترین قشر جامعه هستند که بیشتر از چیزی که دریافت میکنند ،"سود" و منفعت به جامعه برمیگردانند و نه مانند رانت خورانِ بر پشت میزها نشسته ،که با عرق جبین و با خستگی شان –که یک دنیا "درد" در آن است- چرخِ اقتصادِ نحیف و نابرابرانه را سرپا نگه می دارند .
اکنون به دلایل گوناگون نه می توان به  "رفع نیازهای ضروری "آنان دل بست  و نه میتوان از "حرکت تکاملی"کارگران  سخن گفت ولی کارگر ،از جنس مدیرانِ منفعت طلب با حقوق هایِ نجومی نیستند که یا با هر "باد"ی بلرزند و یا به هر طرف که "جوی آب" می رود بروند؛کارگر ،کارگر است ،شریف است و نجیب و غم خوار این مردم و کشور .او تنها کالایی را به جامعه نمی دهد و ابزاری را نمی سازد.
او شخصیت و "وجود" خود را به میدان می آورد تا برای خانواده اش و برای اجتماعش و برای کشورش همه چیزش را در طبق"اخلاص"بگذارد و بدا به حال تصمیم گیران و تصمیم سازان حکومتی و دولتی و مجلسی و قضایی که قدرش را ندانند و به "ثمن بخس" او را به طبقه ای از رانت خواران بفروشند که همه ی این "ثمن بخس" ،زیان کامل است و ضرر.
هر روز روز کارگر است .هر هفته هفته ی کارگر و هر سال سال کارگر .کارگر عزیزِ "نبی "بود و بوسه اش بر دستان پینه بسته نمادی است که کاخ های خیالین و نمادین را به چالش "بی ارزشی" می کشاند و میدان را برای کارگزاران حکومتی برای حفظ تامه ی حقوق و ارزش های کارگران باز می کند  که اگر در چنین میدانی بازی نکنند "زیان "ها بکنند و اگر در میدان خدمت به کارگران وقت و حوصله خرج دهند – و از منافع شخصی و گروهی و جناحی بگذرند - "سود"هایی می برند آنچنانی که به قول جناب مولانا "چو چنان سود بیابی چه کنی سود و زیان را"
امیدواریم برنامه ریزان حوزه کارگری اگر به متون دینی نیز مراجعه نمی کنند یا آن ها را به هردلیلی نمی پذیرند ،حتما یک دور" قانون اساسی" را با دقت بخوانند و به ویژه  اصل چهل و سوم را چندین بار بخوانند:
"برای‏ تأمین‏ استقلال‏ اقتصادی‏ جامعه‏ و ریشه‏ کن‏ کردن‏ فقر ومحرومیت‏ و برآوردن‏ نیازهای‏ انسان‏ در جریان‏ رشد، با حفظ آزادی‏ او، اقتصاد جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ بر اساس‏ ضوابط زیر استوار می‏ شود:..  تنظیم‏ برنامه‏ اقتصادی‏ کشور به‏ صورتی‏ که‏ شکل‏ و محتوا و ساعت‏ کار  چنان‏ باشد که‏ هر فرد علاوه‏ بر تلاش‏ شغلی‏، فرصت‏ و توان‏ کافی‏ برای‏ خودسازی‏ معنوی‏، سیاسی‏ و اجتماعی‏ و شرکت‏ فعال‏ در رهبری‏ کشور و افزایش‏ مهارت‏ وابتکار داشته‏ باشد."
 و اگر این مفاد را قبول ندارند حداقل در بازنگری بعدی قانون اساسی ،آن را از قانون اساسی حذف کنند.باور کنیم این پیشنهاد بسیار منطقی است!