عزاداری برای معصومین نه تنها از جنبه ثواب برای شیعیان اهمیت دارد بلکه به عنوان نماد هویتی و وجه ممیزه شیعیان از سایر مسلمانان محسوب می‌شود؛ عزاداری شیعیان برای چهارده معصوم خصوصا عزاداری محرم و صفر که جهت بزرگداشت فداکاری امام حسین (ع) و یارانش برگزار می شود، تاثیرات فرهنگی عمیق و گسترده‌ای در روح و جان ایرانیان داشته است، به گونه‌ای که مجالس عزاداری، محفلی برای آموزش معارف و اندیشه‌های اسلامی بوده است که در آن علاوه بر آموزش احکام و قرآن که توسط یک روحانی انجام می‌شود، مفاهیمی چون جهاد و ایثار، شهادت‌طلبی، ظلم‌ستیزی و مبارزه با استبداد و ... نیز به مردم منتقل می‌شده است. بنابراین سخن گزافی نخواهد بود، اگر گفته شود که محرک بسیاری از جنبش‌های عدالت‌خواهانه و ظلم‌ستیزانه ایرانیان در طول تاریخ بوده است. عرصه عزاداری (خصوصا محرم و صفر)جایی است که تشیع فرهنگ خویش را زندگی می‌کند، آن را می‌سازد و به نسل بعد انتقال می‌دهد. در واقع جامعه شیعه تجلی تمام اعتقاداتش در باب حق و باطل را در صحنه بزرگ عزاداری روایت می‌کند. به این جهت عزاداری نقطه ثقل هویت شیعی، ایمان شیعی، فرهنگ شیعی و جامعه شیعی است.
متاسفانه به مرور زمان شاهد این مساله هستیم که تحريف‌ها و بدعت‌هایی در آیین عزاداری امام حسین شکل گرفته است که سبب شده تا کارکردهایی که مراسم عزاداری برای جامعه شیعی و هویت شیعی داشته مختل شود و به مرور زمان از بین برود. همین امر سبب شده تا این باور همگانی در مردم ایجاد شود که مراسم عزاداری دیگر کارآیی گذشته را ندارد و به مرور در حال بی محتوا شدن است. گسترش ارتباطات و پدیده جهانی شدن، تغییر ذائقه مردم، آنومی موجود در جامعه ایرانی که که در حال گذار از سنت به مدرنیته است و.... از عوامل موثر در این امر هستند.
در این شماره ضمن بررسی آسیب‌ها، علل و عوامل بروز آسیب‌ها به راهبردها و راهکارهای ارتقاء جایگاه هیئات مذهبی در کشور پرداخته شده است.
برای تهیه این محصول یا انتقال پیشنهادات و انتقادات می‌توانید از طریق پست الکترونیکی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید یا شماره تماس 5-32906404-025 اقدام فرمایید.
