موسسه صراط مبین

این کتاب دارای چهار بخش کلی می باشد. در بخش اول به وضعیت شناسی منزلت روحانیون پرداخته شده است. اگر چه تلاش شده از قضاوت درباره افزایش یا کاهش آن خودداری شود، اما زمینه های حداقلی برای درک صحیح تر وضعیت منزلت روحانیت فراهم شده است. ابتدا با نگاه به دوره پیش از انقلاب، (خصوصا دوران دویست ساله اخیر) زمینه گمانه زنی درباره جایگاه روحانیون در گذشته فراهم شده است. از شناسایی سنجه هایی برای تشخیص منزلت اجتماعی روحانیت تا تامل در برخی نمونه های تاریخی ثبت شده که می تواند بازتاب دهنده منزلت روحانیت در دوره های تاریخی متفاوت باشد. پس از مباحث مربوط به پیش از انقلاب به دوران پس از آن و استقرار جمهوری اسلامی پرداخته شده و با تامل در وضعیت انتخابات، مناسک دینی، رسانه ملی تحلیل هایی ارائه شده و ارتباط این وضعیت با منزلت روحانیت بررسی شده است. سپس به برخی از پیمایش های صورت گرفته در این خصوص اشاره شده است.
در بخش دوم با مروری بر 87 منبع علمی (کتاب و مقاله و ...) عناوین کلی مربوط به عوامل موثر بر منزلت روحانیت و پیامدهای تخریب آن از منابع برشمرده شده و به توضیحی منسجم از این عوامل و پیامدها پرداخته شده است.
بخش سوم با تکیه بر دو بخش پیشین و شناسایی ابهام ها و خلاءهای نظری در خصوص راهکارهای ارتقاء منزلت روحانیت، به سوالاتی تکیه نموده است که مقدمه دریافت نظرات اندیشمندان حوزوی بوده و مطالب آنها را در قالب مصاحبه دریافت و منعکس نموده است.
بخش چهارم با تکیه بر مصاحبه های بخش سوم و برخی از مصاحبه های دیگری که در همین راستا در دسترس بوده است، به تدوین نظام جامعی از راهکارهای ارتقاء منزلت روحانیت پرداخته است.
این اثر پژوهشی به دلیل عدم رواج نگاه مساله محور و شفاف در حیطه موضوعات حوزه و روحانیت، می تواند اثر قابل توجهی محسوب گردد و فتح بابی برای نگاه هایی از این سنخ در این مساله و مسائل دیگر حوزه و روحانیت باشد.