إلی عبد الله بن العباس وهو عامله علی البصرة

وَاعْلَمْ أَنَّ الْبَصْرَةَمَهْبِطُ إِبْلِيسَ، وَمَغْرِسُ الْفِتَنِ، فَحَادِثْ أَهْلَهَا بِالاِِْحْسَانِ إِلَيْهِمْ، وَاحْلُلْ عُقْدَةَ الْخَوْفِ عَنْ قُلُوبِهِمْ.
وَقَدْ بَلَغَنِي تَنَمُّرُكَلِبَنِي تَمِيمٍ، وَغِلْظَتُكَ عَلَيْهِمْ، وَإِنَّ بَنِي تَمِيمٍ لَمْ يَغِبْ لَهُمْ نَجْمٌإِلاَّ طَلَعَ لَهُمْ آخَرُ وَإِنَّهُمْ لَمْ يُسْبَقُوا بِوَغْمٍفِي جَاهِلِيَّةٍ وَلاَ إِسْلاَمٍ، وَإِنَّ لَهُمْ بِنَا رَحِماً مَاسَّةً، وَقَرَابَةً خَاصَّةً، نَحْنُ مَأْجُورُونَ عَلَی صِلَتِهَا، وَمَأزُورُونَ عَلَی قَطِيعَتِهَا.
فَارْبَعْظ؟ أَبَا الْعَبَّاسِ، رَحِمَكَ اللهُ، فِيَما جَرَی عَلَی يَدِكَ وَلِسَانِكَ مِنْ خَيْرٍ وَشَرٍّ! فَإِنَّا شَرِيكَانِ فِي ذلِكَ،كُنْ عِنْدَ صَالِحِ ظَنِّي بِكَ، وَلاَ يَفِيلَنَّ رَأَيِي فِيكَ، وَالسَّلاَمُ

ترجمه

از نامه ‏های امام عليه السلام به‏«عبد الله ابن عباس‏»فرماندار«بصره‏».

بدان‏«بصره‏»(امروز)جايگاه ابليس است و محل كشت زار فتنه، با اهل ‏آن با نيكی رفتار كن،و گره وحشت و ترس از حكومت را از قلوبشان بگشای(تا به راه آيند و احساس امنيت كنند). بدرفتاری تو با«بنی تميم‏»و خشونتت ‏با آنها را به من گزارش داده ‏اند، طائفه‏«بنی تميم‏» همانها هستند كه هر گاه مردی نيرومند از دست داده اند،نيرومند ديگری در ميانشان چشم گشوده است،و در نبرد و مبارزه در جاهليت و در اسلام‏ كسی از آنان پيشی نگرفته است، به علاوه آنها با ما پيوند خويشاوندی نزديك‏ و قرابت دارند كه ما نزد خدا بوسيله صله رحم و پيوند با آنان ماجوريم و با قطع آن مؤاخذيم ای ابو العباس مدارا كن اميد است‏ خداوند-در مورد آنچه بر زبان‏ و دستت از خير و شر جاری شده تو را بيامرزد چرا كه هر دو در اين رفتار شريكيم!،و سعی كن كه حسن ظن من نسبت‏به تو پايدار بماند،و نظرم درباره تو دگرگون‏ نشود.و السلام.