برای این کار بهتر است «glocal» عمل شود. یعنی ترکیبی از مدل بومی و جهانی مد نظر قرار گیرد. از منظر وی این واژه به معنی غنی شدن فرهنگ خودی در کنار فرهنگی دیگر است. از این رو نباید فرهنگ انگلیسی را از زبان انگلیسی حذف کرد. بلکه باید آموخت که چگونه فرهنگ خودمان را وارد آموزش زبان کنیم. در واقع آموزش زبان فرصتی برای ارتقاء و معرفی فرهنگ ما است. و باید آموزش زبان را تنها ابزاری در جهت ارتقاء خودمان و فرهنگمان بدانیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، در آموزش زبان، ایجاد عاملیت (Agency) را لازم دانسته و معتقد است باید زبان را ابزاری برای تحقق اهداف خود بسازیم. زیرا قرار نیست زبان دوم هدف و آرمانی برای ما باشد بلکه آن ابزاری برای رشد ما می باشد و باید یاد زبان را مال خود کنیم و از آن برای اهدافمان بهره ببریم.
دکتر پیش قدم در ادامه سخنان خود راهکارهایی جهت ارتقاء نظام آموزشی زبان ارائه کردند که اهم آن چنین است:
- با انجام پژوهش های دقیق سطح بسندگی زبان تعیین و برای تعلیم متناسب با نیازها مشخص شود. همچنین زمان لازم برای شروع تعلیم نیز بررسی گردد که از چه سن یا مقطعی باشد.
- باید ابعاد نانوشته فرهنگ غربی در مقایسه کامل با فرهنگ خودمان در متون آموزشی گنجانده شود.
- کارگروه تدوین متون جدید، باید ترکیبی از ایرانیان و خارجی ها و با ترکیب گروه متخصص هر دو فرهنگ باشد.
- تمام تخصص های لازم برای تدوین متون جدید در دو گروه ایرانیها و غربیها به کار گرفته شوند و از همه تخصص های رشته های زبان خارجه اعم از جامعه‌شناسی آموزش زبان، روان‌شناسی آموزش زبان، عصب شناسی آموزش زبان، متخصص متدهای آموزش زبان و ... استفاده شود.
- در کنار تدوین متون متنوع و لازم، ایدئولوژی زبانی نیز مد نظر قرار گیرد و تفکر اساتید، خانواده ها و متعلمین شناسایی و به سمت صحیح هدایت شود.
- سیستم آموزشی آموزش و پرورش اصلاح شود تا سیل ورودی به موسسات خصوصی کنترل گردد.
- آموزش و تدوین کتب نباید افراطی باشد یعنی محتوای آموزش و تدوین حاوی تعصب شدید نباشد.
متن کامل این مصاحبه در پژوهشنامه افق مکث منتشر خواهد شد.
