موسسه صراط مبین

در خصوص موضوع علل افزايش طلاق دلايل متعددي مطرح مي‌شود، عدم آگاهي از فنون و مهارت‌ها مي‌تواند يكي از آن دلايل باشد، بخشي ندانستن است و بخشي نتوانستن. مهارت از جنس توانايي است نه از جنس دانايي. شخصی ممكن است بداند نسبت به یک مساله بايد چطور رفتار نماید ولي آن مهارت لازم را برای درست انجام دادن آن نداشته باشد. بنابراين آن چيزي كه باعث مهارت مي‌شود يك تركيبي از دانستن و توانستن است و آن موردي را هم كه ما مي‌توانيم مداخله كنيم دقيقا همين است يعني ما بايد سعي كنيم كه مهارت‌ها را افزايش بدهيم  چراكه آن بهترين راه مداخله ما است.
درست است كه عدم مهارت، مداخله پذيرترين عامل است. يعني شما مي‌توانيد مداخله كنيد. ولي ريشه طلاق به خيلي از عوامل اجتماعي و فردي دیگر برمي‌گردد كه عمدتا ناشي از تغيير سبك زندگي و تغيير سبك انتخاب نسل جوان است. اين تغيير شامل تغيير در سبك زندگي مجردي‌شان، همچنين سبك زندگي بعد از ازدواج و يا سبك انتخاب‌شان مي‌شود. درسبك زندگي دوران تجردشان، خيلي از انحرافات اخلاقي و انحرافات جنسي يا زمينه‌هاي ارتباطي كه در آن دوران برايشان پيش مي‌آيد، منشاء مشكلات بعد از ازدواج مي‌شود. يعني اينها از آن عواملي است كه خيلي ديده نمي‌شود ولي خيلي موثر است.
عامل دیگر كه در اين زمينه بسيار موثر است روش انتخاب است. با توجه به تغييراتي كه در انتخاب همسر پيش آمده بسياري از انتخاب‌ها، بيشتر بر اساس عشق رمانتيك‌ است. در دنيا ثابت شده ازدواج‌هايي كه بر اساس عشق رمانتيك شكل مي‌گيرند پايدار نيستند.
عامل ديگري كه در سبك زندگي روي جوان‌ها اثر گذاشته اين است كه صبر و استقامت جوانان كم شده است. در بيشتر از70درصد ازدواج‌ها، شرايط زندگي در اول ازدواج دچار تغيير مي‌شود كه اين تغييرات لازمه‌اش صبر است.اين شرايط فقط مربوط به الان نيست فقط اينكه مقاومت جوان‌ها در دوره قبلي بيشتر بوده و اين دوره پر تنش و پر خطر را سپري مي‌كردند و پس از آن زندگي آرامي داشتند. اما الان جوان‌ها نوعاً در اين دوران كارشان به جدايي مي‌كشد چرا كه تحمل‌شان پايين است. همه چيز را ايده‌آل خودشان مي‌خواهند و صبر و استقامت ندارند، مقاومت ندارند و اين است كه با كوچك‌ترين احساس تفاوت و ناراحتي ، يا برآورده نشدن توقعات در زندگي‌شان جا مي‌زنند.
اين عوامل به نظر من، عوامل اصلي‌ هستند كه زندگي را مورد هجمه قرار مي‌دهند. ولي آن عاملي كه ما مي‌توانيم روي آن مداخله كنيم همان مهارت‌ها است. اين مهارت‌ها شامل مهارت حل تعارض، مهارت خودشناسي، مهارت ارتباط با ديگران و ... است. اين‌ها مهارت‌هاي اصلي است و به مهارت‌هاي دوازده‌گانه معروف است. اين مهارت‌ها بايد در برنامه درسي مدارس‌ به‌ عنوان مهارت‌هاي زندگي جست‌وجو بشود، يعني فقط مربوط به تشكيل خانواده و ازدواج هم نيست. حتي اينكه بعضاً جوان‌ها در محيط كار هم پايدار نيستند و دائم شغلشان را از دست مي‌دهند يكی از عواملش به همين مهارت‌هاي ارتباطي بر مي‌گردد. يعني نمي‌توانند درست با محيط ارتباط برقرار كنند. دلیل آن هم این است که اینگونه مهارت ها به آن‌ها آموزش داده نشده است.
ما اصلاً مهارت‌هاي ارتباطات و معاشرت‌هاي اجتماعي را به جوان‌هايمان ياد نمي‌دهيم.
آمـوزش مهـارتهـاي زنـدگي خـانوادگي و ارتبـاطي بايد در تمام سطوح يعني از دبـستان تـا دانـشگاه حتـي سربازخانه‌ها و ادارات پيگيري شود و در همه مراحل بحث مهارت‌هاي ارتباطي را جدي بگيريم. آمـوزش شـيوه‌هـاي مديريت خانواده و مسائل جنسي و زناشويي قبـل و بعـد از ازدواج و ارائـه گواهينامـه ازدواج و مهارتهاي زندگي، از جمله فعاليت‌هاي مؤثر براي رشد آگاهي نـسل جـوان در امر ازدواج خواهد بود. نکته قابل توجه این است که این مهارتها با يك آموزش يك يا دوماهه نتیجه بخش نخواهد بود  بلكه توانمندي مستمري نياز دارد.

متن تفصیلی مصاحبه در ویژه نامه موسسه مطالعاتی صراط مبین درج خواهد شد.